W dźěćacej stawiznje je Witko tón króć žarliwy – a to na nowu přećelku Julki. Naraz ma Julka jenož hišće zajim na klankach. Při tym bě hewak tola tak rjenje z njej bul kopać abo sej w pěsku hrajkać móhł. Što ma jenož činić, zo by sej Julka skónčnje zaso z nim hrajkała?
Kak spěšnje móža so začuća změnić, dožiwiš, jeli sej Witka ze štyrjomi začućemi napasliš. Jenož jónu na spódnjej tačeli zwjertnyć a šwup – hižo je Witko zaso wjesoły! Što poprawom činiš, hdyž so jónu wjeseliš, mjerzaš abo bojiš? Je to pola tebje runje tak kaž w nowym spěwje „Moje začuća“ z pjera Bianki Wjeńcyneje a Romany Görlichoweje?
Starši dóstanu mały dohlad do Witaj-skupiny w Rakecach, kotruž młoda kubłarka Elisa Delanec nawjeduje. Wona mjez druhim wo tym rozprawja, kak so starobnje měšana skupina na wšědny dźeń w pěstowarni wuskutkuje a kak dźěćom serbšćinu posrědkuje.
Zamołwita za muzejowu pedagogiku a zjawnostne dźěło Mónika Ošikowa předstaja dźěćacy widejowy přewodnik Serbskeho muzeja Budyšin. Ručež móža muzeje zaso durje za wopytowarjow wotewrěć, wjeseli so Serbski muzej na swójby z dźěćimi wot 5 lět, kotřiž móža přewodnik wuspytać.
Kubłarske wudaće wěnuje so cyle temje začuća. Za dźěło w pěstowarni je Bianka Wjeńcyna pjeć dalšich štučkow k spěwej „Moje začuća“ napisała. Z rysowankami „Koła začućow“ hodźa so wšelake začuća tež nonwerbalne pomjenować; z nimi móže so pak runje tak memohra začućow zestajić. Tež knihi skića dobru móžnosć, so z dźěćimi wo začućach rozmołwjeć. Za to doporučimy wjacore knihi z konkretnymi přikładami.
Přejemy wjele wjesela a snano tež někotre nalětnje začuća z nowym wudaćom Lutkow!
