Zawěsće sće wy, lube dźěći, hižo raz traktor přez polo jězdźić widźeli. Jako Witko tajki ze syjawu wuhlada, je wězo wćipny a ma tójšto prašenjow. Dźěd Witkej rozkładźe, zo ze zornjatkow žito narosće, hdźe so žito na muku mlěje a kak pjekar na kóncu z muki chlěb napječe. Prawy wotběh wot zorna ke chlěbej móžeće sej z pomocu porstoweje hry „Mužiki a chlěby“ spomjatkować. Za to trjebaće jenož pjeć porstow jedneje ruki! Njech tež wjedro šěre je a wonka wichor zachadźa – zaspěwajće sej tola nowy nazymski spěw „Nazymske wjesela“ z pjera Bianki Wjeńcyneje a Symana Hejduški.
Kaž mužiki z porstoweje hry su tež serbske powěsćowe figury lutki pilnje chlěby pjekli. Po nich je dźěćace dnjowe přebywanišćo na Horach (Halštrowska hola) pomjenowane, kotrež so w interviewje předstaji. W kubłanišću dźěłaja kubłarki mjeztym hižo 22 lět po Witaj-koncepće. W bjezposrědnjej bliskosći pěstowarnje steji Patokec kładźita bróžnja, kotraž bě wuchadźišćo za swjedźeń serbšćinarjow, kotryž je Rěčny centrum WITAJ lětsa prěni raz přewjedł.
Kubłarkam a kubłarjam doporučimy zaběru z knihu „Kak je jěžik Kałačik skónčnje spać nawuknył“. Tu namakaće mjez druhim pokiwy za zhromadne wobhladanje knihi, hrě z kopěrowanskimaj předłohomaj k temje dźěle ćěła a stawiznu za masažu.
