Adwent je čas čakanja: wšitke dźěći čakaja na hody, na rumpodicha abo Bože dźěćo a wězo na dary. Witko soni, zo je princ, kotryž na adwentničce na wažneho hosća čaka. Bohužel pak wotući, prjedy hač wony hósć dóńdźe. W pěstowarni so wězo tohorunja na hody přihotuja a tež tu wočakuja wosebiteho hosća: Janšojskeho boga! Dźěći su cyle napjate: pilnje pasla, pjeku a so hižo jara na adwentničku z wopytom Božeho dźěsća z Janšojc wjesela. Adwentnu stawiznu wo delnjołužiskim nałožku je Delnjoserbowka Jill-Francis Ketlicojc spisała. A z čěskim spěwom „Pastyrjo, hladajće!“ z hornjoserbskim přełožkom Lubiny Hajduk-Veljkovićoweje wupřestrěwa so hodowna nalada.
W staršiskim dźělu rozprawja Marina Pruchowa ze Sulšec wo swojich nazhonjenjach při dwurěčnym kubłanju swojeju dźowkow. Hižo tójšto lět poskića Němsko-Serbske ludowe dźiwadło Budyšin dwurěčne inscenacije za serbske a wosebje za serbsce wuknjace dźěći. Lětsa su „Wólberne bajki oder Frau Müller dreht am Rad“ předstajili.
Kubłarki a kubłarjow namakaja w swójskim wudaću sceniske předstajenje spěwa „Pastyrjo, hladajće“ za hodownu hru kaž tež přehladku serbskich słuchoknihow za dźěći w pěstowarni a horće. A Sarah Wićazec předstaji metodu powědacych kamjenjow.
