We wobrazowem tšojeńce lěśojskego wudaśa našogo „Lutki“-casopisa njamóžotej góleśi Marka a Beno zewšym wěriś, až wobej pśi Sprjewi bydlitej, dokulaž stej na wšakorakima městnoma žywej. Ale jeju prastarka ma ideju, kak móžotej to dopokazaś. A tak chyśijo Beno w Bórkowach flašu ze swójim wobrazom do rěki a Marka caka w Lubinje, lěc pśiźo flaša tam. Ow, to buźo se wódny muž zasej góriś, až se jogo rěka wunjerěšyjo! Z graśim „Wuźenje w Sprjewi“ pak mógu jomu źiśi pomagaś, wótpadanki ze Sprjewje wuśěgnuś. Awtorka tšojeńka „Flašowy post w Sprjewi“ jo kuratorka Serbskego muzeja Budyšyn Andrea Pawlikowa.
W źělu za starjejšych dopórucyjomy zajmny prozninski wulět do Slěpego. Juliana Kaulfürstowa, rěcna motiwatorka w regionje wokoło Slěpego a Wochoz, pśepšosyjo Was na wulět na „Drogowańsku sćažku z ježykom Borstelom“.
We wudaśu za wótkubłaŕki a wótkubłarjow dawamy póstarki k temje „ryby“. Słownik „Naše wódy“ wopśimjejo nejwažnjejše wokable zešywka.
