Adwent jo cas cakanja: Wšykne źiśi cakaju na gódy, na ruprajchta abo Bóže źiśetko a, se wě, na dary. Witko cowa, až jo princ, kótaryž caka na gódownicce na wažnego gósća. Bóžko wócuśejo, nježli až ten gósć dojźo. W źiśowni se tejerownosći na gódy pśigótuju a teke how wótcakuju wósebnego gósća: Janšojskego boga! Źiśi su cele napněte: Pilnje basle, pjaku a se wjasele južo wjelgin na gódownicku z woglědom Bóžego źiśetka z Janšojc. Adwentne tšojeńko wó dolnołužyskem nałogu jo Dolnoserbowka Jill-Francis Ketlicojc spisała. A z českim spiwom „Pastyrje, glědajśo!“ z dolnoserbskim pśełožkom Jill-Francis Ketlicojc rozšyrjujo se gódowna mysl.
W starjejšynem źělu rozpšawi Marina Pruchowa ze Sulšec wó swójich nazgónjenjach pśi dwójorěcnem kubłanju swójeju źowkowu.
Wótkubłaŕki a wótkubłarje namakaju sceniske pśedstajenje spiwa „Pastyrje, glědajśo!“ za gódowne graśe a Sarah Wićazec pśedstajijo metodu wulicowaŕskich kamjenjow.
