“Wen, wen, wen do pśirody” – z teju “hymnu” jo se zachopił k tradiciji słušajucy, ale za wukniki weto njewšedny projekt  –  Šula w zelenem. W dwěma pśeběgoma jo se na lětosnem projekśe w Bórkowach wobźěliło dogromady 78 serbšćinaŕkow a serbšćinarjow pětego lětnika z wósym zakładnych šulow. Jim jo było, mimo sobuźěłaśerjow Rěcnego centruma WITAJ, źewjeś ceptaŕkow na pomocy.  Šula w zelenem njewopśimjejo jano wucbu serbskeje rěcy, kótaraž se tak a tak na wósebnu wašnju wótměwa, ale teke pśiswójenje drugich znaśow, wósebnje na pólu pśirodowědy, stawiznow a kultury Serbow. Dla togo wukniki su dožywili prezentaciju serbskich ludowych instrumentow, su rejowali a spiwali. Wjerašk jo był woglěd do muzeja w Dešnje, źož wobźělniki su wjele zgónili wó tom, kak a z cym su se jich prědowniki zežywili. Wukniki su teke swóje pśirodowědne znaśa rozšyryli – su sebje woglědali wustajeńcu wó bóśonach a we wobłuku pśezpólnego graśa “Z Witkom wen do pśirody” su pytali serbske mjenja za wšake rostliny a zwěrjeta, kótarež su namakali we wokolinje.

Wjasołe a z wopismami w rukoma su se źiśi tśeśi źeń wrośili do swójogo wšednego dnja.