Dnja 12. decembra su se w klubowni Dolnoserbskego internata zmakali serbske familije na lětosnej gódownicce. Pśichwatało jo wósym familijow ze źaseś źiśimi w starstwje wót jadnogo až šesć lět. Sejźece za blidom nanosonym ze wšakimi chłošćonkami su starjejše wužywali tu góźbu, aby se rozgranjali a wuměnili.

Źiśi su wubaslili latarnicki z głažkow, su nutś stajili swěcycki a su latarnicki wupyšnili z parlickami a gwězdźickami. Pón jo pśišeł cas za zgromadne spiwanje gódownych kjarližow pśewóźowanych wót Gregora Klima na klawěrje. Ceło njewócakany woglěd Janšojskego boga jo był gnujuce dožywjenje za pśibytne, wósebnje za te nejmłodše. Pó tom, až Janšojski bog jo wšyknych žognował a jim ze słodkosćami wobraźił, su se bogoju za žognowanje z kjarližom wuźěkowali.

Pśi zaběrach a rozgronach za blidom jo cas do póznego wjacora jano tak pśeleśeł. Rozžognowali su se z dobrymi žycenjami za adwentski a gódowny cas a teke z naźeju na měrne a strowe nowe lěto.